مارس 29, 2024

1000

1000cyclingclub.ir

دوچرخه‌سواری و فمینیسم

دوچرخه در اکثر مباحث تأثیر بسزایی در زندگی زنان داشت. بیشترین تأثیر دوچرخه در نقش زنان در دهه ۱۸۹۰ در طی دوچرخه سواری رخ داد که جامعه آمریکا و اروپا را فرا گرفت. در این مدت، دستاورد اصلی دوچرخه برای جنبش زنان این است که به زنان تحرک اجتماعی بیشتری می‌بخشد. آنی لوندوندری فمینیست سفر خود را با دوچرخه در سراسر جهان به عنوان اولین زن در این زمان انجام داد. با توجه به هزینه و برنامه‌های مختلف پرداختی که توسط شرکت‌های دوچرخه سازی آمریکایی ارائه شده بود، دوچرخه برای همه افراد جامعه مقرون به صرفه بود. با این حال، دوچرخه بیشتر از زنان سفیدپوست طبقه بالا و متوسط تأثیر می‌گذارد. این امر نقش آنها را در جامعه از ماندن در حوزه خصوصی یا خانگی به عنوان مراقبان، همسران و مادران به حضور عمومی بیشتر و درگیر شدن در جامعه تبدیل کرد.

قبل از دهه ۱۸۹۰، دوچرخه وسیله نقلیه کاملاً متفاوتی بود و به هیچ وجه محبوب نبود. بین سالهای ۱۸۶۰ و اواسط دهه ۱۸۸۰، دوچرخه استاندارد چرخدار معمولی یا بلند بود که تسلط آن هم سخت بود و هم استفاده از آن خطرناک بود. در حالی که این چیزهای عادی به‌طور انحصاری توسط آقایان مورد استفاده قرار می‌گرفت، زنان مجاز به استفاده از دوچرخه‌هایی مانند دو نفره اجتماعی، پشت سر هم و سه چرخه بودند. از اواخر دهه ۱۸۶۰ سوارکاری همگانی به یک فعالیت اجتماعی محبوب برای مردان و زنان تبدیل شد. این وسایل نقلیه به مردان و زنان امکان می‌داد تا روش‌های جدیدی از جامعه پذیری را ایجاد کنند. با این حال، تا اواسط دهه ۱۸۸۰، زنان برای شرکت در دوچرخه سواری بیشتر به مردان وابسته بودند. حضور یک مرد در کنترل افراد اجتماعی فرض می‌کرد که مرد می‌تواند زن را از خطرات سوار شدن به دوچرخه به تنهایی در امان نگه دارد و بدین ترتیب اختیارات مرد را بر عهده می‌گیرد؛ بنابراین در حالی که سوارکاری همگانی انقلابی در توسعه جامعه پذیری بین زن و مرد بود، با این فرض که مرد در آن شرایط قدرت دوچرخه را دارد، زنان را در موقعیت پایین‌تری نسبت به مردان نگه می‌دارد.

منبع