دوچرخه سواری چگونه شما را شاد و باهوش می کند

اينکه دوچرخه‌سواري باعث مي‌شود اندام متناسب‌تري داشته باشيد، یک راز نیست اما تحقيقات نشان مي‌دهند كه اين ورزش همچنین قدرت تفكر شما را تقويت كرده و استرس را نیز از بين مي‌برد. در اين مقاله خواهيد ديد كه چطور مزاياي ذهني دوچرخه‌سواري را به حداكثر برسانيد.
پروفسور Brian Christie، عصب‌شناس كانادايي هر روز صبح به مغز خود يك تقويت‌كننده اضافي مي‌دهد. ما درباره سر كشيدن چند فنجان اسپرسو غلیظ يا انجام يكي از آن بازي‌هاي تمرين ذهني كه در سراسر فيس‌بوك تبليغ مي‌شوند، صحبت نمي‌كنيم. Christie مي‌گويد: «من روي دوچرخه پريده و به باشگاه مي‌روم تا چهل‌وپنج دقيقه در آنجا تمرين كنم، سپس بقیه مسير تا محل كارم را نيز سواري مي‌كنم. وقتي به ميز كارم مي‌رسم، مغزم تا چند ساعت در نقطه اوج فعّاليت است». وقتي تمركز ذهني او در ادامه روز به‌تدريج كاهش مي‌يابد، آن را با يك دور كوتاه ديگر براي انجام كارهاي خارج از دفتر، احيا مي‌كند.
سواري، كار، سواري، کار و به همین ترتیب. اين يك روش اثبات‌شده علمي است كه برخي از مزاياي غيرمنتظره دوچرخه‌سواري را آشكار مي‌كند. در يك مطالعه جديد در مجله تحقيقات باليني و تشخيصي (Clinical and Diagnostic Research)، دانشمندان متوجّه شدند كه افراد بعد از سی دقيقه ركاب زدن روي يك دوچرخه ثابت، در آزمايش‌هاي حافظه، استدلال و برنامه‌ريزي نتايج بهتري را نسبت به زماني كه سواري نكرده بودند به‌دست آوردند. آنها همچنین آزمايش‌ها را بعد از ركاب زدن، سريع‌تر به‌پايان رساندند.

ذهن خود را رشد دهيد
ورزش براي مغز شما مانند كود است. همه ساعت‌هايي كه صرف ركاب زدن مي‌كنيد، بسترهاي مويرگي غني را نه تنها در عضلات چهارسر و سريني بزرگ، بلكه در مغزتان نيز ايجاد مي‌كنید. به گفته Christie، عروق خونيِ بيشتر در مغز و عضلات به معناي رسيدن اكسيژن و آذوقه بيشتر براي كمك به آنها است.
وقتي ركاب مي‌زنيد، در عين حال سلول‌هاي عصبي بيشتري را وادار به شليك مي‌كنيد. وقتي اين نورون‌ها فعّال مي‌شوند، ايجاد پروتئين‌هايي مانند عامل نوروتروفيك مشتق‌شده از مغز يا BDNF و ماده‌اي با نام «سر انسان» (Noggin) را تشديد مي‌كنند كه تشكيل سلول‌هاي مغزي جديد را افزايش مي‌دهند. نتيجه نهايي: شما توليد نورون‌ها را دو يا سه برابر كرده و به‌طور تحت‌اللفظي مغزتان را مي‌سازيد. شما همچنين انتقال‌دهنده‌هاي عصبي (پيام‌رسان‌هاي مابين سلول‌هاي مغزيتان) را آزاد مي‌كنيد تا همه اين سلول‌های قديمي و جديد، بتوانند براي عملكرد بهتر و سريع‌تر با يكديگر ارتباط برقرار کنند. اين يك مزيت واقعاً بزرگ براي دوچرخه‌سواران است.
اين نوع رشد مخصوصاً با تولد هرروزه اهميت بيشتري پيدا مي‌كند، زيرا درحالي‌كه ما پير مي‌شويم، مغزمان كوچك شده و ارتباطات مذكور تعضيف مي‌شوند. به گفته پروفسور Arthur Kramer، عصب‌شناس دانشگاه ايلينويز در Urbana-Champaign، ورزش اندام‌ها را بازيابي نموده و از آنها محافظت مي‌كند. او با اشاره به مطالعه‌اي كه در آن مغز پنجاه‌ونه داوطلب بي‌تحرك در سنين بين شصت و هفتاد‌ونه سال كه در مدت شش ماه يك برنامه ورزشي را انجام داده يا غيرفعّال بودند مورد معاينه و بررسي قرار گرفت، مي‌‌گويد: «تحقيق ما نشان داد كه تنها پس از سه ماه، افرادي كه ورزش مي‌كردند حجم مغزی مساوي با افرادي داشتند كه سه سال از آنها جوان‌تر بودند».
يك مغز بزرگ‌تر با اتصالات بيشتر، بهتر كار مي‌كند. Kramer مي‌گويد: «افراد بالغي كه ورزش مي‌كنند مهارت‌هاي حافظه‌اي بهتر، تفكر روان‌تر و توانايي بالاتري در حل مسائل نسبت به افراد بي‌تحرك از خود نشان مي‌دهند».

مسير خود را هوشمندانه‌تر سواري كنيد
بنابراين اگر يك تمرين ورزشي كوچك بتواند تيزهوشي ذهني شما را تقويت كند، ورزش‌هاي طولاني‌تر و سخت‌تر مي‌توانند عضويت Mensa را برايتان به ارمغان بياورند؟ Christie مي‌گويد: نه آنقدرها. وی اضافه می‌کند که بيشتر الزاماً بهتر نيست، مخصوصاً در كوتاه‌مدت. همان مطالعه‌اي كه مزاياي مغزي يك دوره ورزش كوتاه را گزارش مي‌كرد، این مسأله را نیز آشكار نمود كه تلاش‌هاي شديدتر مي‌توانند به‌طور موقت، حافظه و پردازش اطلاعات را مختل كنند؛ چيزي كه Christie مستقيماً مشاهده كرده بود.
دختر نوجوان او نيز روزش را با ورزش آغاز مي‌كند، خصوصاً تمرين قايق‌سواري كه معمولاً با سِت‌هاي پارو زدن شديد همراه است. اما به جاي اينكه ورزش تمام سيلندرهاي مغز او را به‌كار بيندازد، وقتي به مدرسه مي‌رسد كمي دچار ركود فكري است. Christie مي‌گويد: «به‌طور خلاصه، شما روي يك منحني U شكل براي ورزش و مزاياي ذهني قرار داريد. اگر خیلی كم ورزش كنيد، مغزتان چيزي كه براي عملكرد بهينه نياز دارد را دريافت نخواهد كرد. ورزش بيش از حد نيز باعث مي‌شود كه بدنتان گلوكز و ساير منابع مورد نياز خود را مصرف نموده و در نتيجه تا بازيابي آن، درمانده شود». نقطه طلايي تيزهوشي ذهني درست پس از ورزش، حدود سی تا شصت دقيقه سواري هوازي با حدود هفتادوپنج درصد از حداكثر میزان ضربان قلبتان يا يك تلاش با رده‌بندي هفت در مقياس یک (بي‌حركت ماندن) تا ده (شديدترين تلاش) است.

منبع